Εσύ!!!

Μαζί σου ξεκίνησαν όλα τελείως διαφορετικά. Θυμάμαι ακόμη την πρώτη μέρα που σε είδα. Ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα που ακόμη και τώρα δεν το ξεχνάω. Κάθομαι και σκέφτομαι εκείνο που με ώθησε τόσο πολύ να σε αναζητήσω. 
Ήταν ο τρόπος που με κοίταξαν τα μάτια σου. Πάγωσε το βλέμμα μου, πάνω σου, εκείνη την στιγμή. Σαν με χτύπησε ρεύμα ή κεραυνός. Όλα τα υπόλοιπα είχαν σιωπήσει στο μυαλό μου. Το μόνο που έκανε θόρυβο εκεί μέσα, ήταν τα μάτια σου. 

Τελικά, άραγε, είχες καταλάβει τι είχαν κάνει; Τι δύναμη είχαν ασκήσει πάνω μου;

Έγιναν πολλές μουτζούρες, προσπαθώντας να αποτυπώσω σε χαρτί όσα έγραψα παραπάνω, γιατί για σένα δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια το πως αισθάνθηκα και πως αισθάνομαι. Θεωρώ φτωχές τις λέξεις, μπροστά σε αυτόν τον ωκεανό που άνοιξες μέσα μου. 

Αντιθέτως, όλα αυτά που αισθάνομαι, θέλω να στα δείχνω κάθε μέρα αγγίζοντας σε και νοιώθοντας σε κοντά μου, με ενα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά. 

Λένε πως όταν μιλάνε τα μάτια, τα λόγια περισσεύουν και έχουν δίκιο. Είναι πολύ δυνατή η γλώσσα τους. Σε γεμίζει με συναισθήματα που δεν ήξερες ότι υπάρχουν και το παράξενο είναι πως δεν μπορεις να τα περιγράψεις κιόλας. 

Γυρίζοντας λοιπόν στις 4 Ιανουαρίου, μόνο ενα θα πω, πως δεν συναντηθήκαμε τυχαία. Ηταν η μοίρα, που μας έδειχνε την αφετηρία μας. 

Υ. Γ. : Για σένα, χαμόγελο μου...